اِٹاں والی۰۰۰۰۰حضرت شام

(فالسےدے باغ وچ ہون والی تِن زنانیاں دی لڑائی تے کجھ سطراں)

نی چوہڑئے

کوہجئے، کالیئے

نی کالے کرماں والئے

تری جرات کیویں ہوئی نی

ساڈھے بھانڈیاں نوں ہتھ لان دی

ساڈھے بھانڈے پاک تے صاف نیں

ایہہ ساری دنیا جاندی

ساڈھے ویر نوں توں للکاریا

کیوں بھانڈیاں وچ مونہہ ماریا

سڑ مردی نال تریہہ دے

ساڈھے ویر نوں نا للکاردی

نا بھانڈیاں وچ مونہہ ماردی

نی پکے رنگ دیئے کافرے

اسیں دیواں نت دہائی نی

تینوں آوے کسے دی آئی نی

نی چوہڑیئے، کوہجئے، کالئے

نی کالے کرماں والیئے

ساڈھے کھٹے مٹھے فالسے

ترے ہتھوں ہوئےپلیت نی

دھو دھو کے کلمہ پھوک کے

ساہنوں کھڑنے پئے مسیت نی

اساں رل مسیتے جاونا

ایہہ ملا روگ مکاونا

تاں فالسے ہوسن پاک نی

تینوں مار کے دبنا خاک نی

چوہڑی۔۔۔

مینوں کافر آکھن والیو

نی اندروں اندروں کالیو

فتوے دے آرے چاڑھ کے

مینوں وچوں چیرن والیو

نانک دی دھرتی نند کے

نی قہر کماون والیو

مینوں راہے پاون والیو

اک تِیلی دھرم دی بال کے

نی اگاں لاون والیو

ہتھ بنھ کے اک سوال جے

بخشو دنیا دی جان نی

پھل بیجو پیار پریم دے

پڑھو آپ وی کدے قرآن نی

مینوں دسو کتھے لکھیا

گل گل تے لینی جان نی