جالب سائیں کدی کدائیں چنگی گلّ کہہ جاندا اے ۔
لکھ پوجو چڑھدے سورج نوں، آخر ایہہ لہہ جاندا اے ۔
باجھ تیرے او دل دے ساتھی، دل دی حالت کی دساں،
کدی کدی ایہہ تھکیا راہی رستے وچّ بہہ جاندا اے ۔
ساندل بار وسیندیئے ہیرے وسدے رہن تیرے ہاسے،
دو پل تیرے غم دا پراہنا اکھیاں وچ رہِ جاندا اے ۔
ہائے دوآبے دی اوہ دنیاں جتھے محبت وسدی سی،
ہنجھو بن کے دکھ وطناں دا اکھیاں 'چوں وہِ جاندا اے ۔
فجرے اوہ چمکاندا ڈٹھا 'جالب' ساری دنیاں نوں،
راتیں جہڑا سیک دکھاں دے ہسّ ہسّ کے سہِ جاندا اے ۔
ایک تبصرہ شائع کریں